لیلا رضاقلی پور

یک تحلیل جدید به رهبری جاشوا جکسون، دانشیار علوم روانشناسی و مغز در هنر و علوم در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، بررسی می‌کند که چگونه شخصیت والدین – پرخاشگر یا محجوب، موافق یا بداخلاق، نگران یا بی‌دقت – می‌تواند شکل‌دهنده شخصیت باشد. زندگی فرزندانشان، چه خوب و چه بد. این مطالعه شامل تقریباً 9400 کودک 11 تا 17 ساله و والدین آنها بود که در یک نظرسنجی آلمانی شرکت کردند که از سال 1984 در حال اجرا بود.

این نظرسنجی همچنین شامل معیارهایی از زندگی کودکان، از جمله سلامت کلی آنها، نمرات در مدرسه، استفاده از الکل یا سیگار، مدت زمان صرف شده برای فعالیت های اوقات فراغت – فراتر از تماشای تلویزیون یا گشت و گذار در اینترنت – و فراوانی مشاجرات خانوادگی بود.

این مطالعه که با همکاری دانشجوی فارغ التحصیل آماندا رایت انجام شد، اخیراً در  Infant and Child Development منتشر شده است . در زیر، جکسون یافته ها و تأثیری که شخصیت والدین می تواند بر فرزندانشان داشته باشد را توضیح داد.

آیا می توانید به طور خلاصه پنج ویژگی شخصیتی بزرگی را که مطالعه کرده اید توضیح دهید؟

برون گرایی معیاری است که نشان می دهد یک فرد چقدر برونگرا و پرانرژی است. توافق پذیری به همکاری و همراهی با دیگران اشاره دارد. باز بودن به خلاقیت و تخیل مربوط می شود. افراد وظیفه شناس سازمان یافته، سنجیده و مراقب هستند. افراد عصبی عموماً مضطرب، نگران و عصبی هستند.

یافته های اصلی مطالعه چه بود؟

ما دریافتیم که شخصیت والدین حتی پس از در نظر گرفتن شخصیت کودک، تأثیر قابل توجهی بر زندگی کودک دارد. البته شخصیت کودک مهم است، اما والدین تاثیر ویژه و مهمی روی فرزندان خود دارند.

برای مثال، بچه‌هایی که والدین برون‌گرا داشتند، نمرات پایین‌تری داشتند. کودکان دارای والدین روان رنجور در چندین معیار از جمله نمرات، سلامت کلی، شاخص توده بدنی (BMI) و زمان صرف شده برای فعالیت های اوقات فراغت، امتیاز نسبتاً پایینی کسب کردند.

از سوی دیگر، اگر والدینشان امتیاز بالایی در معیارهای رضایت یا وظیفه‌شناسی کسب می‌کردند، احتمالاً سالم‌تر بودند، و اگر والدینشان در باز بودن امتیاز بالایی کسب می‌کردند، احتمالاً در سرگرمی‌هایشان فعال‌تر بودند.

آیا می دانید چرا برخی از ویژگی های شخصیتی با نتایج خاصی مرتبط هستند؟

ما فقط می توانیم حدس بزنیم. ما گمان می‌کنیم که شاید والدین برون‌گرا کمتر بر مطالعه و تکالیف تأکید می‌کنند. شاید آنها بچه هایشان را تشویق می کنند که به جای مطالعه، معاشرت کنند، یا شاید والدین آنقدر درگیر زندگی خود هستند که نمی توانند در انجام تکالیف کمک کنند. اما هیچ راهی برای اطمینان از این مجموعه داده وجود ندارد.

آیا می توانید بگویید چه نوع شخصیت والدینی بیشتر با بچه های موفق مرتبط است؟

به طور کلی، بچه‌ها اگر والدینشان برون‌گرا، موافق، وظیفه‌شناس و باز باشند بدون اینکه روان‌رنجور باشند، خوب عمل می‌کنند. این احتمالاً چیزی نزدیک به بهترین سناریو است، اما حتی این ترکیب نیز می‌تواند جنبه‌های منفی داشته باشد. همانطور که اشاره شد، کودکان با والدین برونگرا معمولا نمرات پایین تری دارند.

اگر یک لحظه والدین را کنار بگذاریم، ویژگی های شخصیتی بچه ها چه تأثیری بر زندگی آنها داشته است؟

شخصیت خود کودک قطعا تفاوت زیادی ایجاد می کند. برای مثال، ما متوجه شدیم که بچه‌ها اگر برون‌گرا، موافق، باز و وظیفه‌شناس باشند، نمرات بهتری کسب می‌کنند، اما اگر روان‌رنجور باشند، نمرات بدتری می‌گیرند. بچه‌های برون‌گرا بیشتر سیگار می‌کشیدند یا مشروب می‌نوشیدند، اما باز بودن، وظیفه‌شناسی یا موافق بودن تأثیر معکوس داشت.

آیا ترکیبی از شخصیت والدین و فرزند وجود داشت که به نظر می رسید به خصوص مفید باشد؟

تنها موارد معدودی وجود داشت که به نظر می رسید شخصیت فرزندان و والدین با هم همکاری می کنند. با بحث های خانوادگی واضح تر است. هنگامی که والدین یا فرزندان امتیاز بالایی از نظر موافق بودن کسب می کنند، مشاجره کمتر رایج است. اما وقتی هم والدین و هم فرزندان موافق باشند، مشاجره ها به طرز چشمگیری کاهش می یابد.
همچنین، ما دریافتیم که بالاترین نمرات توسط کودکان غیر عصبی که والدین غیر عصبی داشتند به دست آمد. هم افزایی منفی نیز وجود داشت. در اینجا یک مثال جالب وجود دارد: بچه های روان رنجور با والدین روان رنجور، بالاترین BMI را دارند.

آیا معمولاً بچه‌ها شخصیت‌هایی مشابه والدینشان دارند؟

بسیاری از مردم در نهایت این احساس را دارند که در حال تبدیل شدن به والدین خود هستند. اما حداقل از نظر ویژگی های شخصیتی، این ارتباط قوی نیست. به عنوان مثال، داشتن فرزندان درونگرا برای والدین برونگرا اصلا غیر معمول نیست و بالعکس.
در ابتدا، ممکن است تعجب آور به نظر برسد. اما اگر خواهر و برادر دارید، می‌دانید که بین افرادی که در یک خانواده بزرگ می‌شوند، تفاوت‌های زیادی وجود دارد.
یکی از دلایلی که من وارد تحقیقات شخصیت شدم این است که من و خواهرم کاملاً مخالف هم هستیم. اگر ما شخصیت خود را مستقیماً از والدین خود جذب کرده بودیم، بسیار شبیه هم بودیم.

آیا والدین می توانند از این اطلاعات برای تغییر سبک خود و کمک بالقوه به فرزندان خود استفاده کنند یا اینکه شخصیت آنقدر ساخته شده است که قالب از قبل ریخته شده است؟

این سوال واقعاً به قلب بسیاری از کارهای من وارد می شود. خیلی از شخصیت ما واقعاً خارج از کنترل ماست. اگر درون گرا باشید، نمی توانید ناگهان برون گرا شوید. اما تغییر برخی رفتارهای روزانه امکان پذیر است، به خصوص اگر از عواقب آن آگاه باشیم. ما دریافتیم که اگر والدینشان وظیفه شناس باشند، بچه ها احتمالاً سالم تر خواهند بود. این بسیار محتمل است زیرا والدین وظیفه شناس ورزش و تغذیه سالم را تشویق می کنند.